Ο Σεπτέμβριος μας βρίσκει στην πανέμορφη Νότια Αφρική. Μία χώρα με εκπληκτικό φυσικό πλούτο, τοπία μοναδικής ομορφιάς, απέραντες εκτάσεις, μεγάλες κοινωνικές διαφορές. Μία χώρα πολύ διαφορετική απ’ όλες τις προηγούμενες. Οργανωμένη, οι δρόμοι πολλοί καλοί, οι πόλεις Ευρωπαϊκού/Αμερικάνικου χαρακτήρα. Το κάθε τοπίο απ’ όπου περάσαμε είχε την δική του ομορφιά.
Η διαδρομή μας ήταν Πρετόρια – Γιοχάνεσμπουργκ – Μπλουμφοντέϊν – Πορτ Ελίζαμπεθ – η διαδρομή Garden Route – Ακρωτήρι Agulhas – Κέιπ Τάουν.
Στην Πρετόρια ο Έλληνας Πρέσβης κ. Θεοχαρόπουλος μας επιφύλασσε μία θερμή υποδοχή στην πρεσβευτική κατοικία και μας συνόδευσε στην συνάντηση που είχε κανονιστεί στο Υπουργείο Ενέργειας, όπου παρουσιάσαμε το οδοιπορικό μας και ενημερωθήκαμε για τις Εναλλακτικές Πηγές Ενέργειας της χώρας. Το ίδιο απόγευμα κατευθυνθήκαμε προς Γιοχάνεσμπουργκ. Εκεί μας περίμενε το τελευταίο μέλος της ομάδας που συμμετείχε στο ταξίδι, η Κατερίνα.
Είχαμε ακούσει πολλά για το Γιοχάνεσμπουργκ, τα περισσότερα σχόλια ήταν να προσέχουμε πάρα πολύ λόγω της εγκληματικότητας. Μείναμε σε ένα «ασφαλές» προάστιο στα βόρεια της πόλης και ήμασταν προσεκτικοί στις μετακινήσεις μας. Όπου πηγαίναμε παίρναμε «ασφαλές» ταξί, δεν περπατούσαμε μόνοι μας και δεν μας έτυχε τίποτα το περίεργο. Επισκεφθήκαμε το Soweto που έχει γίνει αξιοθέατο πια. Επισκεφθήκαμε επίσης τον Έλληνα δικηγόρο του Μαντέλα, Γιώργο Μπίζο στο σπίτι του, και είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για άλλα πολλά θέματα. Μία συζήτηση με τον Γιώργο Μπίζο είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Η απλότητά και αμεσότητα που έχει σαν άνθρωπος σε κερδίζει.
Μετά από 2 διανυκτερεύσεις στο Γιοχάνεσμπουργκ, και αφού αποχαιρετίσαμε και την Σιμόνη, οι έξι που απομείναμε κατευθυνθήκαμε προς τον Ινδικό Ωκεανό, κάνοντας μία στάση για διανυκτέρευση στο Μπλουμφοντέϊν. Στην πόλη όπου η Ελλάδα έπαιξε με την Νιγηρία στο Μουντιάλ.
Ενώ αρχικά η πορεία είχε σχεδιαστεί να περάσουμε από την ενδοχώρα για Κέϊπ Τάουν, αποφασίσαμε να πάμε από άλλη διαδρομή και να βρούμε τον Ινδικό Ωκεανό στο Πορτ Ελίζαμεθ. Οι λόγοι ήταν δύο. Ο πιο σημαντικός ήταν να επισκεφτούμε δύο σημεία όπου υπήρχαν Εναλλακτικές Πηγές Ενέργειας (υδροηλεκτρικό φράγμα στην πόλη Μπέθλεεμ και ανεμογεννήτριες στο Πόρτ Ελίζαμπεθ), βασιζόμενοι στα στοιχεία που μας έδωσε το Υπουργείο Ενέργειας. Παράλληλα θέλαμε να δούμε την θάλασσα (μετά από πάρα πολλές ημέρες …), καθώς και να περάσουμε από το νοτιότερο σημείο της Αφρικής, το Ακρωτήρι Agulhas, όπου ενώνεται ο Ατλαντικός με τον Ινδικό Ωκεανό.
Η διαδρομή μέχρι περίπου το Πόρτ Ελίζαμεθ ήταν με ατελείωτες επίπεδες χρυσαφένιες εκτάσεις όπου έβοσκαν αγελάδες. Πολλές αγελάδες. Οι ορεινοί όγκοι λιγοστοί. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι σε σημεία είχε πολύ αέρα, σημεία που θα ήταν κατάλληλα για ανεμογεννήτριες. Οσο αφορά τις ανεμογεννήτριες στο Πορτ Ελίζαμπεθ, αυτές ήταν οι εξής … μία ! Μία πολύ μεγάλη που προλάβαμε να την δούμε το σούρουπο που φτάσαμε. Απ’ ότι πληροφορηθήκαμε υπήρξαν προβλήματα με τις τοπικές κοινωνίες για να τοποθετήσουν περισσότερες όπως ήταν στο αρχικό σχέδιο.
Η θέα της θάλασσας ήταν για όλους μας «λυτρωτική». Μετά από πολλές ημέρες βλέπαμε ένα σημαντικό για εμάς τους Έλληνες στοιχείο !
Διανυκτερεύσαμε στην μικρή πόλη του Jeffry’s Bay, πόλη που προσελκύει σερφίστες απ’ όλο τον κόσμο. Πληροφορηθήκαμε ότι εκεί δεν είχε καρχαρίες …
Μετά το Jeffry’s Bay ο δρόμος ήταν παράλληλα με την θάλασσα, την οποία είχαμε την χαρά να βλέπουμε κατά διαστήματα. Η διαδρομή λέγεται Garden Route και αποτελεί μία από τις ομορφότερες διαδρομές της χώρας. Αυτό το διαπιστώσαμε άλλωστε και εμείς. Ήταν εκπληκτική. Είχαμε οροσειρές στα δεξιά μας μέσα στο πράσινο, το ένα Εθνικό Πάρκο να διαδέχεται το άλλο, περάσαμε πάνω από πολλά ποτάμια, ο Ινδικός Ωκεανός με τις απέραντες λευκές αμμουδιές στα αριστερά μας. Οι πόλεις πολύ φροντισμένες και τουριστικές. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι στα περίχωρα της κάθε πόλης που συναντήσαμε στην Ν. Αφρική, υπήρχε και μία παραγκούπολη περιφραγμένη. Λίγο πιο πέρα δηλαδή από τα ωραία και μεγάλα σπίτια, βίλες, κτίρια, με τους κήπους τους, τα λουλούδια τους, τους ωραίους και φαρδύς δόμους τους, υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, μέσα σε πρόχειρες κατασκευές από ξύλο, από τσίγκο.
Λίγο μετά το Jeffry’s Bay περνώντας από το πάρκο Tsitsikama, κάναμε μία στάση. Ο Γιώργος και ο Γιάννης δοκίμασαν το θάρρος τους κάνοντας bungee jumping από μία γέφυρα που είναι το ψηλότερο bungee jumping στον κόσμο. 216 μέτρα !
Βγαίνοντας από τον κυρίως δρόμο για να πάρουμε τον δρόμο για το Ακρωτήρι, το τοπίο άλλαξε. Συναντήσαμε απαλούς πράσινους λόφους όπου έβοσκαν πρόβατα και στρουθοκάμηλοι.
Στο Ακρωτήρι Agulhas φτάσαμε βράδυ και το απολαύσαμε την επόμενη το πολύ πρωί. Ξημερώματα σηκωθήκαμε για να το δούμε και να φύγουμε αμέσως για Κέϊπ Τάουν όπου το Ελληνικό Προξενείο μας είχε κανονίσει μαζί με την Ελληνική Κοινότητα συνάντηση να παρουσιάσουμε το οδοιπορικό μας.
Μπαίνοντας στο Κέιπ Τάουν μας εντυπωσίασε η πόλη. Πρόκειται άλλωστε για μία από τις ωραιότερες πόλεις στον κόσμο. Το βουνό Table Mountain επιβλητικό ορθώνεται πίσω της. Ο ουρανός μαγευτικός.
Το Hellenic Club βρίσκεται σε προνομιακό σημείο κοντά στην θάλασσα, δίπλα στο στάδιο όπου έγιναν τα παιχνίδια του Μουντιάλ.
Η συνάντηση που είχε οργανωθεί εκεί είχε πολλούς Έλληνες ομογενείς, ανάμεσά τους και ο Πρόεδρος της Κοινότητας κ. Μάνος Καλδής, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σέργιος, και ορισμένους εκπρόσωπους τοπικών περιβαλλοντικών φορέων. Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Πρόξενο κύριο Κ. Σούλιο που από την πρώτη στιγμή όταν στείλαμε από την Ελλάδα ειδοποίηση για το οδοιπορικό μας και την επίσκεψη μας στο Κέιπ Τάουν, μας βοήθησε. Δυστυχώς δεν τον συναντήσαμε γιατί βρισκόταν εκτός πόλης. Ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης στις κ.κ. Κουρτέση και Σχολειάδη του Προξενείου για την άψογη οργάνωση και την ιδιαίτερα φιλική και εξυπηρετική τους στάση. Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και τον κύριο Δ. Ζητιανέλη, επίτιμο Πρόεδρο της Κοινότητας του οποίου η βοήθεια ήταν καθοριστική στο θέμα όλων των διαδικασιών που χρειάστηκαν να γίνουν για την μεταφορά των 3 αυτοκινήτων που επέστρεψαν διά θαλάσσης.
Μετά την συνάντηση αυτή χαλαρώσαμε. Το ταξίδι μας είχε τελειώσει! Είχαμε φτάσει σώοι και αβλαβής στο Κέιπ Τάουν!
Για την ακρίβεια δεν είχε ακριβώς τελειώσει, γιατί ο Γιάννης με τον Χρήστο κατευθύνθηκαν προς την πόλη Darling για να καταγράψουν ένα αιολικό πάρκο.
Οι υπόλοιποι πήραμε τον δρόμο για το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος. Το κατάλληλο σημείο για να κλείσουμε το οδοιπορικό μας