2010 αφρική: αθήνα - κέϊπ τάουν
Την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου επιστρέψαν από την Ν. Αφρική και τα τελευταία μέλη της Ομάδας από το μεγάλο οδοιπορικό της Green Project. Είμαστε χαρούμενοι που το οδοιπορικό ολοκληρώθηκε μετά από σχεδόν 2 μήνες με επιτυχία, χωρίς προβλήματα, χωρίς καθυστερήσεις.
Κανείς μας δεν περίμενε μια μικρογραφία του Αιγαίου στην καρδιά της Αφρικής. Ταξιδεύοντας κατά μήκος του μεγάλου Ρήγματος (Great Rift Valley) ο δρόμος μας φέρνει στις όχθες της λίμνης Malawi, με όλες τις γνώριμες αποχρώσεις του γαλάζιου, διαυγή νερά, αμμουδιές και ορίζοντα που σβήνει στα κύματα. Οι άνθρωποι εδώ παρά την ακραία φτώχεια τους είναι ιδιαίτερα ζεστοί και φιλόξενοι, τα πάντα φαίνεται να έχουν τους δικούς τους ρυθμούς εδώ, μια ευχάριστη αλλαγή μετά την ένταση που νιώθαμε στις προηγούμενες χώρες.
Μετά την αλλαγή των πληρωμάτων στο Nairobi και ξεκούραστους πια οδηγούς ακολουθούμε μια παράκαμψη 270 χλμ. προς τις όχθες της λίμνης Βικτώρια μια από τις μεγαλύτερες λίμνες της Αφρικής. Οι δρόμοι στο τμήμα αυτό είναι ασφαλτοστρωμένοι, αλλά η οδήγηση εξακολουθεί να είναι απαιτητική εξαιτίας της πυκνής κυκλοφορίας φορτηγών, των πεζών που βαδίζουν κατά μήκος των δρόμων και των αναπάντεχων και συχνά αόρατων –ιδίως τη νύχτα εμποδίων για τη μείωση της ταχύτητας των αυτοκινήτων κοντά σε οικισμούς.
Οδηγώντας νότια από την Αντίς Αμπέμπα περάσαμε από τρεις λίμνες που κάνουν το τοπίο μαγευτικό. Επιπλέον, δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για τους γύρω κατοίκους αλλά και για πολλά ζώα που κατοικούν στην περιοχή. Υπάρχει ακόμα πυκνή βλάστηση, και έκαναν την εμφάνιση τους δέντρα ακακιών με τις επίπεδες κορυφές τους, εικόνες που θυμίζουν πιο πολύ Αφρική. Μέχρι τα μέσα της διαδρομής προς τα σύνορα με Κένυα, υπάρχουν πολλές φυτείες καφέ (και έχουμε να πούμε πως δικαιωματικά η Αιθιοπία έχει τόσο καλή φήμη για τον καφέ της) και μπανανιές, μερικές των οποίων μάθαμε πως είναι ‘ψεύτικές’, δηλαδή δεν παράγουν μπανάνες, αλλά οι ντόπιοι ξύνουν τα φύλλα τους και βάζουν την σκόνη σε φαγητά για να πάρουν την γεύση της μπανάνας.
Κατά την επίσκεψή μας στους καταρράκτες του μπλε Νείλου, υποκύψαμε στο επιχειρηματικό δαιμόνιο κάποιων πιτσιρικάδων που έναντι αμοιβής ανέλαβαν να απελευθερώσουν τα αυτοκίνητά μας από τις λάσπες. Καλλιέργειες ρυζιού στα υψίπεδα της Αιθιοπίας. Πολλά τα κοπάδια από αγελάδες στην μέση του δρόμου που έπρεπε να αποφύγουμε οδηγώντας.
Ξεκινήσαμε στην Αθήνα, την Τετάρτη 14 Ιουλίου. Όχι όλη η Ομάδα, 4 από εμάς είχαν αναλάβει να μεταφέρουν τα αυτοκίνητα μέχρι την Αλεξάνδρεια. Μπήκαμε λοιπόν στο πλοίο της Blue Star, κατέβηκαν και οι φίλες και φίλοι (συνοδοιπόροι με κάθε τρόπο) να αποχαιρετήσουν και το ξημέρωμα της 15ης Ιουλίου φτάσαμε στην Κω.
Ο δρόμος μας από την Wadi Halfa μέχρι εδώ κατά μήκος του Νείλου αλλά και μέσα από τις ερήμους του Σουδάν ιδιαίτερα ενδιαφέρων.
Είχε και τα απρόοπτά του. Κοπάδι από καμήλες, πορεία για 120 χλμ μέσα σε ισχυρή αμμοθύελλα, πυραμίδες φαραωνικές (δεν έχει μόνον στην Αίγυπτο) ευγενικούς και φιλόξενους Σουδανούς με αμείωτο ενδιαφέρον για την διαδρομή μας και τα αυτοκίνητά μας.
Το ταξίδι συνεχίζεται.....
Είμαστε στο Σουδάν!!!
Την Αίγυπτο (που άρεσε σε όλους μας) την αφήσαμε από το Ασουάν, με το μεγάλο υδροηλεκτρικό φράγμα.
Ταξιδέψαμε με βαπόρι (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) και φτάσαμε στην WadiHalfa του Σουδάν.
Το ταξίδι συνεχίζεται.
Αποχαιρετισμός στην Αλεξάνδρεια.
Η φιλοξενία στο Κάιρο εκπληκτική! Δεν έχουμε λόγια να ευχαριστήσουμε όλους όσους μας υποδέχτηκαν.
